ناگفتههای بازیگر «نیسان آبی» که معلم ریاضی است!
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۱۱۱۷۳۵
به گزارش اقتصادآنلاین، سیروس همتی از آن دست بازیگرانی است که فعالیت خود را از بازی روی صحنه تئاتر آغاز کرده و بعد پایش به سینما و تلویزیون باز شده است. این بازیگر ۴۹ ساله که در رشته ریاضی تحصیل کرده، اکنون به عنوان معلم ریاضی تدریس هم می کند. همتی علاوه بر بازیگری در جلوی صحنه، در پشت صحنه هم فعال است و نویسندگی و کارگردانی انجام می دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این روزها مشغول انجام چه کاری هستید؟
در شهرستان مشغول بازی در مسابقه «۷۷ساعت» هستم که کارگردانی اش را سعید ابوطالب بر عهده دارد. من و چند بازیگر دیگر با گروه هایی که مهارت های علمی و فردی دارند، همراه می شویم.
بازی تان در سریال «نیسان آبی» به پایان رسیده است؟
خیر، چند سکانس از بازی ام باقی مانده است.
نقش تان چه ویژگی داشت که با وجود حضور کم رنگ نسبت به دیگر بازیگران، بازی در «نیسان آبی» را پذیرفتید؟
نقش «جهان» در طرح اولیه یک خطی به من ارائه شد؛ نگهبان گاوداری، اما تعاملم در سریال های گذشته و شناخت بنده از منوچهر هادی، سبب شد نگران نباشم و در نهایت نقش «جهان» را پذیرفتم. اکنون تماشاگران و مردم نقش «جهان» را مورد لطف خود قرار داده اند و بازتاب های خوبی گرفته ام.
«جهان» یکی از شخصیت های دوستداشتنی قصه است. با وجود جدی بودن نقش، در موقعیت های مختلف مخاطب را می خنداند و لج او را هم درمی آورد. به عنوان یک بازیگر و کارگردان کاربلد چه طراحی برای نقش کردید؟
سخنان تان را درباره «جهان» تایید می کنم و به شدت به ویژگی هایی که اشاره کردید در طول بازی فکر می کردم. جهان شخصیتی خوش مشرب، دوست داشتنی و بامرام است اما در بحث مالی اصلاً کوتاه نمی آید. از این گونه شخصیت ها که هم دوست داشتنی و هم ناخنخشک باشند، کم داشتیم و من در سریال یا اثری ندیدم که به آن رجوع کنم. از بازی در نقش لذت بردم و به عقیده بنده هر چیزی که در پشت دوربین اتفاق بیفتد به راحتی در جلوی دوربین هم جواب می دهد. حس و حال و شور و لذتی با نقش خودم داشتم و مهم تر از همه، دیگران با نقش من داشتند و معلوم بود که اگر نقش توانسته عوامل پشت صحنه را متقاعد و ارتباط برقرار کند، در بازی موفق بوده ام.
با این توضیحات و علاقه ای که به نقش «جهان» نشان می دهید برایتان کوتاهی و بلندی نقش فرقی نمی کند؟
خیر. نقش کوتاه و به شدت پرمحتوا را دوست دارم. به نظرم نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد و مهم تاثیرگذاری آن است. بعضی از بازیگران نقش خوبی در اثری دارند اما در واقعیت تاثیری را که باید نمی گذارند. معتقدم نقش حتی اگر یک سکانس تاثیرگذار باشد به آن سیمرغ جشنواره فیلم فجر را می دهند.
از چه مقطعی تصمیم گرفتید وارد این حرفه شوید؟
به اصرار تقی همتی نیا، پسر دایی ام این اتفاق افتاد. او دستم را گرفت و پا به پا همراهم بود. خیلی از بازیگران و هنرمندان بنام همچون رحمان سیفی آزاد، کیومرث مرادی، مرحوم علی سلیمانی، فرشاد خدایی و کریم رجبی هم دوره من بودند و ما زیر نظر حسین پرستار، سید جواد هاشمی و آتیلا پسیانی بودیم.
نخستین اثری که توسط آن دیده شدید، کدام است؟
در «خاک سرخ» ابراهیم حاتمی کیا دیده شدم. به واسطه آشنایی ام با بهرام عظیم پور که انتخاب بازیگران را بر عهده داشت و در تئاتر دستیارش بودم و حبیب رضایی که بازیگردان «مارمولک» بود، وارد گود بازیگری شدم و در این سریال نقش آفرینی کردم.
سال ها در این حرفه خاک صحنه خوردید و در آثار سینمایی و نمایشی متعددی نقشآفرینی کردید. قبول دارید که بیننده شما را با آثار کمدی تان می شناسد؟
خیر، این طور نیست، بلکه نگاه من به دنیا در کتاب ها و نمایش نامه هایی که چاپ کرده ام، نگاه طنز است. یک نقش هرچقدر هم که جدی باشد، لایه های طنزی دارد که مطمئن باشید بازیگر به آن لایه ها فکر نکرده است. در پاسخ به سوال شما باید بگویم که نقش های جدی هم داشتم مثل «کارگر ساده نیازمندیم»، «ضربه فنی» و «صبح آخرین روز». معتقدم بازیگر کمدی می تواند از پس نقش جدی برآید مثل جواد عزتی، رضا عطاران و علیرضا خمسه، اما بازیگر نقش جدی شاید نتواند نقش کمدی بازی کند. نکته مهمی که در انتخاب کارهایم دارم این است که فقط بازیگر نقش کمدی نباشم و در انتخاب هایم دقت و ثابت کنم که دایره و دامنه ارائه نقش هایم گسترده و متفاوت است و در هر نقشی می توانم بازی کنم چون من یک بازیگرم.
سیروس همتی در کنار بازیگری، معلم ریاضی هم هست. دانش آموزان تان از شما تقاضا نمی کنند آن ها را برای بازی معرفی کنید؟
من سر کلاس لذت می برم. دانش آموزانم چیزهایی درباره بازیگری از من می پرسند و من می گویم به شرطی که درس بخوانند و کنفرانس بدهند، من به سوالات بازیگری شان پاسخ می دهم. اکنون همچنان تدریس می کنم.
این مطلب برایم مفید است بلی ۰ نفر این پست را پسندیده اند
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: سیروس همتی سریال نیسان آبی نیسان آبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۱۱۱۷۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصههای واقعی رئالیتیشوها را میبینند
شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامهاش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفهای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفهای خود و بستر معرفیاش به جامعه را سریال «ممنوعه» میداند.
این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرمهای شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتیشوها و سریالهای مختلفی نقشآفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفهای دنبال میکند. حضور او در فصل دوم گیمشوی «زودیاک» بهانهای شد تا با او به گفتوگو بپردازیم.
چه شد در گیمشوها حضور پیدا کردید؟
این روزها بازی مورد علاقهام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شبهای مافیا» را تجربه کردم، شرکتکنندگان برنامه فقط خانمها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفتهای دو بار جدا از تمرینات با بچهها جمع میشویم و بازی میکنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمیهای خانوادگی حوصلهام سر میرود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.
با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟
به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقشهای اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستانها جوانان من را به واسطه حضورم در «شبهای مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند میشناسند اما افراد مسنتر به واسطه نقشم در سریالهای صداوسیما با من آشنا هستند.
شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریالهای پرمخاطبی مثل «نونخ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشینتر است یا در نمایش خانگی؟
هر کدام از این مدیومها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرمهای نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامهها و سریالهای خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریالهای طولانی را پس میزنند و به دنبال مینیسریالها میروند و آنها را راحتتر میپذیرند.
تکرار ساخت رئالیتیشو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمیکند؟
شخصاً «زودیاک» را از تمام بازیهای مافیا بیشتر دوست دارم و فکر میکنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه میشود. یکی از جذابیتهای این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفهای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباههای جبرانناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری میگیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خستهکنندهای نیست زیرا حتی در جمعهای خصوصی هم هیچ وقت دستها تکراری نمیشود و همیشه بازیها و اتفاقهای جدید رخ میدهد.
از طرفی هم فکر میکنم بازی خانمها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانمها کمتر به هم اعتماد میکنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی که در بازی خانمها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفهایتر میشود. همچنین حضور شخصیتهای معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.
در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتیشو میتواند آینده شغلی آنها را تهدید کند در این برنامهها شرکت نمیکردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟
برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال میزنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری میدانم اما دوست دارم در برنامههای اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامههای رئالیتیشو جذابیتهای خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکتکنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامهها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتیشو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه میآید، به همین صورت تمام بازیگران کمکم به سمت این برنامهها خواهند آمد زیرا رئالیتیشوها معمولاً مورد پسند مردم واقع میشوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار میکند اما صدای خوبی دارد و آواز میخواند گوش میکنند و لذت میبرند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامههای رئالیتیشو را انتخاب میکند.